Ik was het even vergeten. Even een black out, een lichte vorm van Alzheimer zal ik maar zeggen
Waarom oooooo waarom hadden wij geen zandbak meer in ons midden.
Om de ruimte hoeven wij het niet te doen met meer grond dan mij soms lief is zouden we achter op het land wel een zandput kunnen maken vol met Mammoet skelters van één ieder kind uit ons dorp. Vaders konden dan gezamelijk de papa-dagen met hun zonen doorbrengen in onze mega grote zandbak. Dan serveerde ik met de mama's de drankjes en genoten we met ons allen van dit leuke tafereel. Maar ergens in mijn achterhoofd rinkelden alarmbellen toen ik voorstelde aan Hans om toch maar een nieuwe zandbak aan te leggen.
Zou vooral zo leuk zijn voor Tim. Bovendien was ik het graven in de tuin van de buurt-kinderen meer dan zat
Dus in de aanslag met een tekening van mij ging meneer naar de bouwmarkt voor hout.
Dit is natuurlijk nooit een goed idee stuur een man naar een bouwmarkt en hij komt met dingen terug die hij zeer nuttig noemt en die jij na een jaar in de kliko gooit
Maar goed na een uurtje timmeren, vloeken, schelden enzovoort (dit hoort bij het klussen van alle mannen naar het schijnt.) Stond er zowaar een prachtige zandbak.
Zelfs de buurvrouw vond dat meneer dat toch maar weer mooi gedaan had.
Maar Jojo was na 5 minuten met terugwerkende kracht ontdaan toen de eerste emmer zand in de keuken werd gedeponeerd. Tim snapte niet waar ik mij druk om maakte toen ik in de aanslag
met motblik en veger de tweede emmer voor mijn kiezen kreeg.
met motblik en veger de tweede emmer voor mijn kiezen kreeg.
Nee de lampjes gingen heftig flikkeren boven het hoofd van Jojo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten